Komisja Polityki Przestrzennej RO Stare Miasto podjęła uchwałę w sprawie prowadzonych prac nad projektem nowego Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta Poznania.
Zaprezentowane 6 założeń rozwoju miasta należy ocenić bardzo pozytywnie w kontekście aktualnych zmian klimatu, potrzeb oraz przeobrażeń społecznych, gospodarczych i technologicznych. Zwrócenie uwagi na miasto 15-minutowe, potrzebę zwiększenia zieleni oraz błękitnej infrastruktury, a także ograniczania komunikacji samochodowej na rzecz transportu publicznego, ścieżek rowerowych czy dostępu dla pieszych również stanowi bardzo dobry kierunek.
Bardzo ciekawą propozycją jest uwzględnienie w projekcie studium możliwości rozwoju rzemiosła, wytwarzania dóbr luksusowych i rękodzieła, poprzez dopuszczenie umiejscawiania nieuciążliwych zakładów produkcyjnych w obszarze śródmieścia.
Cieszy również fakt uwzględnienia w projekcie studium dokończenia I ramy komunikacyjnej oraz zdecydowanego ograniczenia znaczenia układu drogowego największych ulic na obszarze osiedla Stare Miasto czyli Solnej, Estkowskiego, Garbar, a także likwidacja przewidzianej w aktualnym studium drogi przeznaczonej dla samochodów wzdłuż brzegów Warty.
W odniesieniu do obszaru Rady Osiedla Stare Miasto wnosi się następujące uwagi:
[1] Z punktu widzenia mieszkańców poważne wątpliwości budzi wprowadzenie nowej linii tramwajowej wzdłuż ulicy Garbary.
Ze względu na niewielką szerokość ulicy, która zabudowana jest kamienicami o funkcjach mieszkalnych realizacja tramwaju w takiej przestrzeni może doprowadzić do pogorszenia jakości życia, ze względu na hałas. W ramach odnowy ulicy należy rozważyć maksymalne ograniczenie ruchu pojazdów w ciągu ulicy, wprowadzając zapisy dopuszczające zmianę Garbar w ciąg pieszy z dopuszczeniem wjazdu dla mieszkańców oraz komunikacji publicznej.
Istniejąca do dnia dzisiejszego oś na kościół przy pl. Bernardyńskim od strony skrzyżowania z ul. Solną stanowi jeden z najciekawszych w mieście, jednakże zupełnie niewykorzystany widok. W przypadku realizacji deptaka ul. Garbary na odcinku od skweru przy skrzyżowani z ul. Solną do pl. Bernardyńskiego, mogłaby stać się jedną z najbardziej reprezentacyjnych ulic miasta o wielkomiejskim charakterze, z licznymi sklepami, lokalami gastronomicznymi i usługami w parterach.
Z tego względu uzasadnionym wydaje się również wprowadzenie oznaczenia „łączników zieleni” wzdłuż ulicy Garbary, co umożliwi na wprowadzenie drzew wzdłuż całej ulicy.
W opinii Jacka Jarziny z Inwestycji dla Poznania – Doprowadzenie tramwaju tylko do Bernardyńskiego (trasy tramwajowej z centrum na Rataje) nie jest racjonalne, gdyż żaden współczesny tramwaj z Garbar nie skręci w stronę mostu Rocha lub Pl. Wiosny Ludów. Jeżeli tak, to z jednej strony wyznacza to konieczność prowadzenia go dalej do AWF, z drugiej stanowi pewną wadę, bo powstałby taki układ jak w Warszawie na rondzie Dmowskiego, gdzie można tramwajem jechać tylko na wprost.
Inwestycje dla Poznania ostrożnie podchodzą do tematu strumieni pasażerskich, miejskie obliczenia mogą bardziej „kreować” rzeczywistość przewozową miasta niż ją analizować. By zanalizować rzeczywiste zapotrzebowanie na linię tramwajową w historycznych Garbarch potrzeba opinii ekspertów, np. dr. Rychlewskiego z Politechniki Poznańskiej czy realnych konsultacji.
Innym uciążliwością jak wskazuje Jacek Jarzina może być sąsiedztwo szpitali, ale problemem jest bardziej hałaśliwe sąsiedztwo aut. Tramwaj ograniczyłby ten strumień pojazdów. Paradoksalnie jednak, pomimo budowy tzw. cichych torowisk i nowoczesnego taboru problem hałasu i drgań tramwajowych pojawia się regularnie w dyskusjach na Starym Mieście. Szczególnie problematyczne są najnowsze pojazdy Moderus Gamma. Ciekawe badania dotyczące uciążliwości tramwajów wykonał Tomasz Nowakowski w swoje pracy doktorskiej, nie ma tam niestety odnotowania „walorów” najnowszego modelu spółki Modertrans [link do opracowania: https://wilit.put.poznan.pl/sites/default/files/2021-09/rozprawa%20doktorska%20-%20T.%20Nowakowski.pdf]
[Tomasz Dworek] Temat tramwaju w Garbarach wywołał spore emocje w dyskusji podczas sesji. To spory dylemat, z jednej strony radni doceniają miastotwórczy charakter publicznej komunikacji tramwajowej, priorytetem są także działania związane z nasadzeniami drzew w gruncie. Wprowadzenie torów w stosunkowo wąską ulicę z istotną podziemną infrastrukturą wodociągowo – kanalizacyjną, ważną w kontekście całego miasta nie pozwoli na zadrzewienie arterii. W projekcie studium nie zaznaczono w tym miejscu ciągów zieleni.
Jeżeli miasto poważnie podchodzi do rewitalizacji zapuszczonych Garbar, a podjęto pierwsze działania (buspas, zieleń w donicach, odnowienie pl. Bernardyńskiego) to linia tramwajowa od Estkowskiego w stronę Królowej Jadwigi zaprzepaści cały społeczny proces.
W opinii radnych nie ma też uzasadnienia ekonomicznego, mając na uwadze istniejący projekt tramwaju łączącego Wildę z centrum wzdłuż Ratajczaka. Natomiast wygodne i szybkie połączenie z Ratajami może być realizowane istniejąca trasą od skrzyżowania Małych Garbar Estkowskiego przez Śródkę.
[2] W odniesieniu do uwag wskazanych powyżej warto rozważyć wprowadzenie oznaczenia trasy rekreacyjno-turystycznej, ważniejszego ciągu pieszego czy głównego ciągu rowerowego wzdłuż ulicy Garbary.
[3] Nieuzasadnionym wydaje się wskazanie potencjalnego centrum lokalnego do rozwinięcia w miejscu dzisiejszego skweru im. Ryszarda Kuklińskiego. Aktualnie przestrzeń ta stanowi raczej miejsce odpoczynku i wytchnienia i niewielkiej zieleni. Wydaje się uzasadnionym przesunięcie takiego oznaczenia do rozwinięcia na teren obejmujący Stary Browar przy ul. Półwiejskiej lub bardziej skrzyżowanie ul. Ratajczaka z Kościuszki, gdzie wykorzystując budynek Domu Żołnierza, który opuści w najbliższym czasie Teatr Muzyczny, wspomniany już Stary Browar i istniejący kampus WSB możliwe byłoby wytworzenie nowego centrum lokalnego.
[4] W odniesieniu do zwiększenia zagęszczenia terenów zieleni należy rozważyć uzupełnienie o teren ZP na obszarze przyszłego „Parku Muzyki” na tyłach projektowanego Teatru Muzycznego.
[5] Ciekawym rozwiązaniem wydaje się zwiększenie ilości portów i przystani rzecznych. Z tego względu warto dodatkowo zwiększyć ich liczbę i wprowadzić możliwość realizacji przystani na wysokości Mostu Rocha również po stronie Starego Miasta
Komentarz radnego Michała Kondelli
W opracowywanym aktualnie i konsultowanym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Poznań istotne miejsce powinna być kwestia roli i przyszłości Starego Koryta Warty w przestrzeni miejskiej.
Temat co jakiś czas powraca w mediach lokalnych wzbudzając niezliczone dyskusje n/t odkopywać czy NIE odkopywać…
Warto przypomnieć ważne wydarzenie w tej sprawie. Już w latach 2011-2012 z udziałem miasta Poznań i Holenderskich firm przy współfinansowaniu całego przedsięwzięcia ze strony Królestwa Niderlandów powstało w ramach tzw. Strategii Rozwoju rzeki Warty bardzo ciekawe opracowanie i analizy kompleksowego programu zagospodarowania rzeki Warty m.in na odcinku poznańskim uwzględnionym w ramach 'Strategii Rozwoju Miasta Poznań do roku 2030.
Podkreślano wyjątkowość i atrakcyjność całego zakola wokół Chwaliszewa i wpływ przywrócenia w tym miejscu rzeki na podniesienie walorów turystycznych, rekreacyjnych i ekonomicznych w tym miejscu.
To byłaby prawdziwa perła i wizytówka Poznania i Starego miasta. Namiastka południa Europy która tak lubimy. Wszyscy się zgadzamy że to proces złożony. Trudno będzie odbudować to co „zniszczyli” PRL-wscy decydenci w Poznaniu.
Potrzebne jest przeprowadzenie aktualnych analiz ekonomicznych , hydro-geologicznych obszaru, uwarunkowań własnościowych. Musi to być proces rozłożony na etapy. Ale potrzebne są już teraz konkretne działania władz miasta i wytyczanie tych etapów jeden po drugim z myślą o przyszłości.
Nie można przecież wykluczyć że być może znajda się w przyszłości inwestorzy zainteresowani w zagospodarowaniu terenu czy Fundusze Unii Europejskiej. Nie możemy zamykać drzwi przed tym tak ważnym projektem który będzie rzutować na to wyjątkowe miejsce na przyszłe stulecia.
Każde nowe pomysły na budowanie parkingów i innych mniej lub bardziej trwałych obiektów w tym miejscu będzie tylko oddalać wizję naszej poznańskiej Wenecji.
